De gezamenlijke brouwdag is wederom niet door gegaan. We hebben inmiddels de pakketten uitgedeeld aan de personen die zich opgegeven hadden zodat het verbeter proces in zijn geheel (beide sessies) thuis gebrouwen kunnen worden. Daarbij moeten we de gezelligheid natuurlijk missen maar het brouwen kan tenminste doorgang vinden.

Tevens zijn we op zoek naar een nieuwe locatie voor de gezamenlijke brouwdag. Dit is niet zo makkelijk daar er best wel een eisen pakket ligt voor zo’n locatie. De ruimte moet zo’n 400 m2 zijn. Er moet voldoende stroom aanwezig zijn ongeveer 50 kW. En er moet voldoende water aanwezig zijn. Het zou tevens fijn zijn als we een kleine permanente opslag hebben voor wat brouw materialen en de tafels.

Dus een ieder die wat weet laat het horen, we blijven zoeken.

De clubavond september heeft Dennis vorige maand uitgebreid beschreven. Ten tijde van dit schrijven zijn er nog geen duidelijkheden van de boerderij bekend doch wij hopen dat het zoals omschreven doorgang kan vinden.

Het blijven onzekere tijden doch we doen ons best om al is het met kleinere groepen toch in het najaar
weer het een en ander te organiseren. Waarbij we afhankelijk zijn van derden.

Recept van de maand
 
Zoals enige tijd geleden beloofd eindelijk weer eens een recept met paradijszaad. Ook wel: Aframomum melegueta of Maniquette peper of Paradijskorrels of paradise, of Malaguette of alligator peper of krokodillen peper of Guinee zaad genoemd.
Lastig want ik ben tot nu toe nog niet veel bieren tegengekomen waar het echt lekker in uit kwam. Of het was te overheersend of het klopte niet met de aanwezige hop smaken en aroma’s of ik vond het gewoon geen lekker bier. De enige bieren waar het echt goed bij past zijn wit- en weizenachtige bieren. Hierin kunnen de citrus tonen van het paradijszaad goed tot hun recht komen terwijl de peperachtige kenmerken dan weer een mooie tegenhanger vormen.
Precies wat de Doenkulparadijs dan ook is. Een beetje een tussen vorm. Te donker voor witbier, maar eigenlijk weer te kruidig voor weizen. Net geen natte zomer bier maar wel een erg lekker kou-en-sneeuw-loze-winter bier.
Volgens mij wordt dit bier ook erg lekker als je hem wegzet met een paar houtsnippers. Het liefste dan kaal frans eiken of slechts heel licht getoost eiken. Het hout wel goed ontsmetten want het bier bevat niet gloeiende hoeveelheden alcohol dus een vieze smaak besmetting is zo opgelopen.
 
En net zoals voorgaande keren hoort ook bij dit bier wat te eten, lees daar voor het stukje van de _inKoo_pkcommissie.
 
Voor de komende tijd staan de volgende recepten op het programma:
September: Doenkulpielsie
Oktober: Doenkulparadijs
November: DoenkulHelles
December: Doenkulapa
Januari: Doenkulsaison
 
Wegens coronialistige praktijken ligt het hele pakket maken en leveren een beetje op z’n poeperd.
Wel kan je de ingrediënten bestellen bij Brouwmaatje en als je het John heel lief vraagt is hij misschien bereidt om het als pakket te leveren. Dit alles kan hij dan ook via de posterijen naar je toe laten komen.
 
Groeten,
Michael
 

Van de _inKoo_pkcommissie
In navolging van het bier recept van de maand leek het de inkoopcommissie best wel leuk om passende recepten bij het bier te vinden. We gaan verder deze maand met een heel simpel recept.
 Wat zullen we bij de Doenkulparadijs gaan eten?
Eerst maar even voor de doeners onder ons het volgende: Het bier realiseren kost wat meer tijd dan het in elkaar knutselen van een warme hap dus begin met het bier een week of zes eerder.

• 2 kilo kruimige aardappels
• 2 eieren
• 2 grote uien
• 4 à 5 eetlepels bloem
• Zout en peper
• Zonnebloemolie,
• 2 kilo zure appels (goudreinette)
• Eetlepel suiker of 2
• Kaneel
• Zakje vanillesuiker

Maak zelf de appelmoes. Dit doe door de appels te wassen en in vieren te snijden, haal met een aardappelschilmesje de klokhuizen eruit. Doe alles in een ruime pan en doe een klein laagje water op de bodem.  Zet dit op een klein vuur. Doe er ongeveer een theelepel kaneel op en de inhoud van een zakje vanillesuiker. Deksel erop en de appels zacht koken. Kijk tussen het bierdrinken door in de pan en roer de appels door zodat ze niet aanbranden. ( hoe meer water hoe dunner de moes) Houdt de moes zo stevig mogelijk. Wanneer alles zacht is schep de brij dan in een passeerzeef. Schenk jezelf eerst nog even in want er moet nu gewerkt worden. Schakel naar behoefte familieleden of partner in. Laat je vrienden met rust, die komen alleen om te drinken en te eten. Laat iemand de passeerzeef draaien totdat alles er doorheen is. Houdt de zeef wel boven een grote kom, het is nog te heet om van de grond te likken. Proef voorzichtig de moes, doe een beetje suiker naar smaak maar maak er geen zoete fabrieksmoes van. Je hebt nu zelf appelmoes gemaakt en je hebt ook een biertje verdient.

Weer eens wat nieuws
Door: Dennis van Rijswijk
Tijdens de gezamenlijke brouwdagen wordt er veelvuldig gesproken over wat nu precies bierbrouwen is.
Voor traditionele bierbrouwers, veelal leden die vanaf het begin actief zijn, is dat een gefermenteerde drank maken van wort door te roeren in een ketel met een vuurtje eronder. Of eigenlijk moet ik zeggen: ketels.
Voor hen is brouwen met een elektrische ketel is dan ook uit den boze. Met de Minibrew als belichaming van het kwaad 😊. Zie ook het pittige artikel van Mari van Lieshout in het clubblad van januari 2020 van met betrekking tot de Minibrew.
Mooi om te zien zijn de reacties en discussies die loskomen naar aanleiding van een scherpe publicatie. Het geeft niet alleen de hartstocht weer maar ook dat de amateurbierbrouwmarkt (3x de woordwaarde) in beweging is.
Persoonlijk kijk ik liever naar het resultaat, de gefermenteerde drank, en het plezier dat iemand beleefd om tot dat resultaat te komen. Ik brouw elektrisch en bezit ook een Minibrew maar begrijp Mari best.
Het is de romantiek die mist.
Al lange tijd denk ik na over wat voor mij het ideale brouwsysteem is. Eerlijk gezegd komt daar toch ook “de romantiek” bij om de hoek kijken en de terugkerende thema’s innovatie en schoonmaken.
 
 

De Brewvide zal in eerste instantie worden geïntroduceerde in de Verenigde Staten in een 120V versie. Afhankelijk van het succes op de thuismarkt zal een 240V versie worden ontwikkeld voor de EU, UK, Australië en Nieuw-Zeeland. Houd de website www.getvessi.com in de gaten voor updates of blijf ons clubblad lezen!
Wat het systeem gaat kosten is nog niet bekend en wordt nog onderzocht. Wat zouden jullie er voor overhebben?

Opmerking: Omdat het product nog in ontwikkeling is, kan het ontwerp nog veranderen. Ook is de informatie op de website nog vrij summier. Gelukkig heeft Nick van 80 Westlabs mij in no-time van extra informatie voorzien.

Vechten tegen de bierkaai
 
In dit tweede deel ga ik verder in op de periode tussen 1912 en 1949 toen De Gekroonde Valk definitief haar deuren sloot.
Toen in augustus 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak bleef Nederland neutraal maar de oorlog bracht De Gekroonde Valk toch in moeilijkheden. Omdat personeel gemobiliseerd werd en vervangen moest worden ontstonden problemen in de productie, ook was de afzetmarkt onzeker. Om dit tij te keren werden door de brouwerijen afspraken gemaakt om de markt te verdelen, in 1915 kwamen daar onderlingen prijsafspraken bij. Omdat De Gekroonde Valk in 1916 het geluk had om goedkoop grondstoffen in te kopen was de toestand nog altijd gunstig. Dat veranderde in 1917 toen Engeland de Nederlandse overzeese import beperkte. Ook de toevoer aan graan, mout, hop en kolen stagneerde. Om toch bier te produceren ging men over tot het brouwen met rijst, suiker en tapoicameel, ook verlaagde men het alcoholpercentage waardoor de kwaliteit drastisch naar beneden ging. Dit was mede de reden dat mensen steeds minder bier dronken. Voor de oorlog dronk men gemiddeld veertig liter per hoofd van de bevolking, na de oorlog niet meer dan tien. 
 
Sociale hervormingen
Begin jaren twintig voerde de Nederlandse overheid de ‘achturendag’ in een belangrijk onderdeel van een pakket aan sociale hervormingen. Dit hield voor De Gekroonde Valk een verdubbeling van de loonkosten in. Door ver doorgevoerde mechanisatie probeerde de directie dit tegen te gaan. Men bouwde een compleet nieuwe brouwerij met exporthal waar het exportbier geheel mechanisch verwerkt kon worden en de productie verhoogd.
 Ondanks de opgelopen loonkosten was 1923 een goed jaar voor De Gekroonde Valk, de productie en de afzet wekte vertrouwen voor de toekomst. Dit bleek echter te voorbarig, een slechte zomer en een ongunstige ontwikkeling van de economie met het vooruitzicht van een verhoging van de accijnzen ‘gooide roet in het eten’. Vlak voor de Eerste Wereldoorlog behoorde De Gekroonde Valk tot de top drie van grootste brouwerijen, dat was daarna niet meer het geval. Grote concurrentie had de brouwerij van Amstel, Heineken en d’Oranjeboom, de belangrijkste oorzaak was echter dat de export last had van de weinig florissante wereldhandel en het populaire topmerk Van Vollenhoven’s Stout meer en meer aan populariteit inboette. Als exportbrouwerij werd De Gekroonde Valk daardoor meer dan andere brouwerijen getroffen. Overschakelen naar de binnenlandse markt was geen alternatief, doordat het bierverbruik was gestagneerd en een accijnsverhoging was ingevoerd. Als redmiddel werd in 1929 nog geprobeerd de Van Vollenhoven’s Stout in cafe’s van Heineken te verkopen, geheel tegen de trots van De Gekroonde Valk in, maar de Heineken directie kon men niet vermurwen. De Heineken’s Bierbrouwerij Maatschappij had de andere brouwerijen voorbijgestreefd. De Gekroonde Valk deed verwoede pogingen zijn positie te behouden, de azijnmakerij werd verkocht en bij de Amsterdamse bank werden verschillende leningen afgesloten. Maar door het gebrek aan financiële middelen kon De Gekroonde Valk niet mee in het spel van overnames die zich in die jaren voordeden. In de bond van Nederlandse Brouwerijen vormden Heineken, Amstel en d’Oranjeboom ‘De Driehoek’ waarin afspraken over prijzen, overnames en marktaandelen werden gemaakt. Een spel waarin De Gekroonde Valk niet mee kon. Vanouds leverde de brouwerijen aan schepen van grote rederijen als de Koninklijke Nederlandse Scheepvaartmaatschappij (KNSM), De Gekroonde Valk rekende voor een vat van honderd liter 28 gulden, Heineken niet meer dan 21! Niet vreemd dat men enige maanden later de KNSM als klant kwijt was.
 
Begin van het einde
Op donderdag 24 oktober 1929 stortte de beurs van Wall Street in, De Gekroonde Valk voelde dit onmiddellijk, de afzet slonk waardoor de productie moest worden beperkt. Een aantal duurdere merken werd zelfs van de markt gevaagd. De zwakte van de brouwerij kwam aan de oppervlakte, er was niet geïnvesteerd en geen kapitaal gereserveerd. In 1933 polste jonkheer Jan Six van Hillegom, directeur van de Amstel brouwerij, of zijn collega’s van ‘De Driehoek’ belangstelling hadden om De Gekroonde Valk over te nemen. De Heineken-directie voelde er, op dat moment, door de economische onzekerheden niet veel voor. Toch brachten aanhoudende slechte tijden De Gekroonde Valk in gevaar voor overname. De directies van Heineken, Amstel en De Gekroonde Valk opende , na verloop van tijd, onderhandelingen om tot een overname te komen. Na veel gesteggel over en weer over de prijs en te vergeven baantjes ketste de overname af. De Gekroonde Valk ging zelfstandig verder en leek enige tijd het economisch tij mee te hebben, door o.m. de devaluatie van de gulden kon de brouwerij weer concurreren bij de export. Tot winstgevendheid leidde dit echter niet, het verlies liep op tot een half miljoen gulden. De Amsterdamse bank dreigde de geldkraan dicht te draaien en wilde niet langer investeren in de brouwerij. Door de inval van nazi-Duitsland in Oostenrijk in 1938 en de inval in 1939 in Polen verklaarden Engeland en Frankrijk Duitsland de oorlog. De economie raakte in verval. De Amsterdamse bank deed in februari 1940 nog een  poging om van De Gekroonde Valk af te komen en polste de Heineken-directie of er nog interesse bestond om De Gekroonde Valk over te nemen. Alleen als de bank met ‘een zeer laag en positief voorstel’ kwam was het antwoord.
Op 15 mei 1940 trokken Duitse troepen Amsterdam binnen. De Duitsers hadden het plan om het Nederlandse bedrijfsleven in te schakelen in de Duitse oorlogseconomie. De bezetter ging behoedzaam om met brouwerijen, ‘Bier soll sein’ had Hitler immers gezegd. Tien procent van de productie van De Gekroonde Valk ging naar de Wehrmacht. De binnenlandse afzet zorgde ervoor de De Gekroonde Valk het hoofd boven water kon houden omdat er meer bier gedronken werd, de omzet verdubbelde in Amsterdam bijvoorbeeld. In 1941 bleef de omzet stijgen, het probleem was echter dat grondstoffen steeds moeilijker te verkrijgen waren. Daarop werd besloten het alcoholpercentage te verlagen. Tijdens de bezetting ontstond er met de andere brouwerijen onenigheid over tal van zaken. Heineken betichtte De Gekroonde Valk onderlingen afspraken gemaakt te hebben met afnemers en ook over advertenties die De Gekroonde Valk hadden geplaatst was men ontevreden. Blijkbaar was er meer aan de hand want Heineken verweet De Gekroonde Valk niet volgens de regels van het Centraal Brouwerijkantoor (CBK) gehandeld te hebben en prijsafspraken geschonden te hebben. Ook na de oorlog modderde dit voort, het CBK had over geen andere brouwerij zoveel klachten gehad als over De Gekroonde Valk.
Het vertrouwen in De Gekroonde Valk was verdwenen en het lot bezegeld toen de de Amsterdamse bank geen toekomst meer zag voor de brouwerij. Eind 1949 sloot brouwerij De Gekroonde Valk definitief haar deuren.

 
Terugkeer Van Vollenhoven bieren
Op de helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw had het Amsterdamse gemeentebestuur het plan opgevat om het gebied van het Entrepotdok en de Kadijken te herontwikkelen. Twee voormalige gebouwen van brouwerij konden behouden blijven: het oude directiegebouw en het complex op de Hoogte Kadijk 59-63 waarin op de eerste verdieping het appartement van brouwdirecteur Körner zich bevond. Op de beganegrond waren werkplaatsen gevestigd, op de tweede etage de boekhouding; daarboven bevonden zich arbeiderswoningen. Bij de nieuwbouw op de Hoogte Kadijk was de gemeente van plan de monumentale bakstenen zuil van de voormalige entreepoort te slopen. Buurtbewoners hadden echter ontdekt dat daarbovenop een gekroonde valk had gestaan en protesteerde tegen de sloop. Mits de zuil een culturele bestemming zou krijgen mocht deze blijven staan. Waar de valk gebleven was, was onbekend. Na vijf jaar speurwerk werd de valk ontdekt in Zuid-Afrika bij een nazaat van de voormalige directeur Hovy. De valk was niet te koop, daarom werd besloten een replica te laten maken.
Op 25 november 1993 onthulde Youp van ’t Hek dit beeld met de legendarische woorden: ‘Na mijn succes met Buckler laten ze mij nu ook het laatste restje Van Vollenhoven de nek omdraaien’. Dat Van ’t Hek geen gelijk zou krijgen blijkt uit het feit dat iets verderop, in een uit 1887 gebouwde ammoniakfabriek van de Oostergasfabriek aan de Polderweg, nu brouwerij Poesiat & kater o.a. zijn onovertroffen Van Vollenhoven bieren brouwt.Met als topper het Van Vollenhoven’s Extra Stout omschreven als hét bier voor kraamvrouwen en moeders.

Bron: Geloof in de brouwerij, opkomst, bloei, ondergang en herrijzenis van bierbrouwerij De Gekroonde Valk. Door Rolf van der Woude. Stichting De Gekroonde Valk.